به گزارش گرداب، مقامات ارشد نظامی و دولتی جهان تا به امروز، بارها در مورد آسیب‌پذیری احتمالی تسلیحات سایبری و مخاطرات ناشی از این امر، هشدار داده‌اند. به عقیده متخصصان امنیت سایبری، هرگونه آسیب‌پذیری در سیستم سلاح‌های هستهای می‌تواند به صورت بالقوه فاجعه‌آمیز باشد.
بیضا اونال (Beyza Unal)، از محققان حوزه امنیت سایبری تسلیحات هستهای فعال در اندیشکده راهبردی چتم هاوس انگلیس، در این مورد می‌گوید: «تهدیدات سایبری این دست تسلیحات، طیف وسیعی از انواع حملات سایبری را شامل می‌شوند و نمی‌توان آن‌ها را فقط محدود به هک و پرتاب موشک‌ها از راه دور دانست. ممکن است مهاجمان سایبری، با نفوذ به سیستم‌های شناسایی سبب بروز خطا انسانی در مورد وقوع حمله اتمی به کشور از سوی دشمنان و بروز جنگ‌های اتمی شود یا با تولید اطلاعات غلط در مورد وضعیت تسلیحات موجود در زرادخانه‌های یک کشور، از توان دفاعی دولت یاد شده بکاهد. هرگونه نفوذ و دخالت در این سیستم‌ها به عدم اطمینان و تصمیم‌گیری ضعیف منجر می‌شود»
وی در ادامه با اشاره به برخی از ترفندهای رخنه به سیستم‌های این نوع سلاح‌ها، استفاده هکرها از آسیب‌پذیری‌های موجود را در برخی موارد بسیار زیرکانه برشمرد. به عنوان مثال، آشکار شدن یک نفوذ سایبری به سیستم‌های یک موشک هستهای، می‌تواند تا زمان فعال‌سازی و پرتاب موشک یادشده، به تعویق بیفتد. اونال علت اصلی افزایش احتمال بروز این مسئله را پیچیدگی و ارتباط داخلی این سیستم‌ها می‌داند.
گرچه روند محدودسازی و کاهش تعداد تسلیحات هستهای راهبردی از زمان اوج جنگ سرد تا به امروز، امکان بروز جنگ‌های اتمی را بعید و دور از ذهن ساخته است؛ اما حملات سایبری همواره خطر بزرگی برای زرادخانه‌های هستهای عظیم جهان به شمار می‌روند.
حال با تغییر نسبی شرایط جهان و شدت یافتن اختلافات میان واشنگتن و پیونگ‌یانگ، بازار تهدیدات اتمی نیز میان این دو کشور، گرم شده است. پیچیدگی شرایط فعلی، امکان پیش‌بینی روند دیپلماسی و گفتگوهای هستهای را نیز، میان ترامپ و کیم جونگ اون، با دشواری مواجه کرده است.
افزایش پختگی یورش‌های سایبری نیز، دست‌یابی به توافقی مشابه منع گسترش سلاح‌های هستهای را در حوزه سایبری، مشکل می‌سازد. از سوی دیگر، تحرکات سایبری بازیگران مستقل و غیردولتی نیز، شرایط را پیچیده‌تر می‌کند. دیپلماسی هستهای، برای سالیان دراز، بر درک متقابل طرفین از توان نظامی یکدیگر، مبتنی بوده است؛ اما در شرایط کنونی و فضای مجازی ارزیابی قدرت کشورها، به‌هیچ‌وجه مسئله ساده‌ای نیست.
اندرو فیوتر (Andrew Futter)، استاد دانشگاه لستر، در این مورد می‌گوید: «با وجود آسیب‌پذیری‌های بی‌شمار موجود در شبکه‌های نظامی، تسلیحات هستهای، همچنان اهدافی جذاب برای این گروه‌ها به شمار می‌روند. گرچه، هنوز شواهد محکمی مبنی بر توفیق تحرکات مخرب سایبری در این سطح، وجود ندارد؛ اما هیچ سیستمی نمی‌تواند کاملاً در مقابل حملات سایبری، ایمن باشد.»
به زعم بسیاری از متخصصان امنیت سایبری، با وجود قبول صحت اظهارات بالا، به‌هیچ‌وجه نباید حملات سایبری موفق به زیرساخت‌های هستهای را امری غیرممکن دانست. به عنوان مثال، حمله استاکس نت، تنها نمونه‌ای از این‌گونه یورش‌ها به تأسیسات هسته ای بود.
پیش از این، وزارت دفاع کشورمان از محصولات گوناگون بومی در عرصه فناوری‌های سایبری رونمایی کرده بود. نمونه این تولیدات، « مسیر یاب بومی » و «سیستم انتقال نوری مخابرات» است. سردار جلالی در سال گذشته اعلام کردند: «ما سعی کرده ایم تا حوزه‌های حیاتی‌مان را از استفاده نرم افزارهای خارجی بر حذر داریم و از شرکت های دانش بنیان داخلی خواسته‌ایم تا در ساخت محصولات ضد بدافزار و روترها ما را یاری کنند.»
